Architekt Alfred Neumann zapewne już dawno zostałby uznany za jednego najwybitniejszych twórców i teoretyków architektury nowoczesnej, gdyby nie dramatyczne zawirowania czasów, w których żył i pracował. Jego teorie, wizje i osiągnięcia uległy zapomnieniu i dopiero dzisiaj powoli odkrywany jest na nowo jego geniusz i znaczenie dla architektury XX wieku.
Architektura upakowywania przestrzeni: życie i twórczość Alfreda Neumanna, pierwsza w historii wystawa poświęcona Alfredowi Neumannowi oraz towarzysząca jej publikacja, miały swoją światową premierę w kwietniu br. w ostrawskim Gabinecie Architektury. Od 19 czerwca 2015 r. ekspozycja prezentowana będzie w Muzeum Architektury we Wrocławiu w ramach jubileuszu 50-lecia działalności muzeum. Ekspozycja, której towarzyszą modele architektoniczne i naturalnej wielkości moduły przestrzenne skonstruowane specjalnie z myślą o tej prezentacji, koncentruje się na najważniejszych projektach Neumanna w Izraelu, realizowanych w latach sześćdziesiątych XX wieku we współpracy z Zvi Heckerem i Eldarem Sharonem, przedstawiając jego wizję nowego rodzaju architektury nowoczesnej.
Europejska kariera Alfreda Neumanna (1900–1968), wykształconego w Brnie, Wiedniu i Paryżu w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku, została przerwana przez drugą wojnę światową. W roku 1949 przeniósł się do nowo utworzonego Państwa Izrael, gdzie stał się wybitnym nauczycielem, a później otworzył biuro architektoniczne ze swymi młodszymi współpracownikami Zvi Heckerem i Eldarem Sharonem. Międzynarodowe uznanie zyskał w latach sześćdziesiątych, dzięki niezwykle oryginalnym projektom, które odbiegały od kanonów stylu międzynarodowego w architekturze nowoczesnej. Wystrzegając się kubicznego funkcjonalimu, Neumann tworzył architekturę opartą na rozrastających się układach modułów przestrzennych i wykorzystywał geometrie wielościanów do uzyskania nowej ekspresji architektonicznej. Jego dzieła odbiegały od głównego izraelskiego nurtu architektury modernistycznej i często sięgały do motywów islamskich, nawiązując do rozciągających się wokół krajów arabskich. Były również nowatorskie dzięki stosowaniu zasad projektowania nie naruszających równowagi ekologicznej i poetyckie w swym abstrakcyjnym języku światła i cienia.
Kuratorzy: Rafi Segal, Tadeàš Goryczka, Jaroslav Němec (Gabinet Architektury w Ostrawie), we współpracy z Zvi Heckerem
Projekt ekspozycji: Rafi Segal
Koordynatorzy: Tadeàš Goryczka (CZ), Yonatan Cohen, Ariel Noyman (US)